De reeks van de Trollen van Troy heeft er weer een waanzinnig deel bij!
Van de alle levensvormen op planeet Troy lijken de woeste trollen nog het meest op mensen. Wat niet wil zeggen dat ze het altijd goed met hen kunnen vinden. Over het algemeen negeren de trollen de mensen, tenzij ze zin hebben in een pesterijtje. Liever jagen ze op draken, hun favoriete tijdverdrijf. Hun geschiedenis begint twee eeuwen voor Lanfeust zijn entree maakt in de wereld van Troy.
Eerwaarde Rysta Fukkatoe is slachtoffer geworden van een complot: hij heeft een drankje gedronken waardoor hij smoorverliefd is geworden op Pwietepiet. De trollin is ook betoverd, waardoor de liefde wederzijds is. De wijze neemt zijn harige schoonheid mee naar Eckmül, waar het nieuws al snel de hogere kringen bereikt. En zo ontstaat er een verrassende trend onder de rijken van de stad: het is tegenwoordig gepast om rauw vlees te eten en je niet te wassen. Ondertussen is Tetram vastbesloten om het hart van zijn geliefde terug te winnen...
“Opnieuw laten Arleston en Mourier zien dat De trollen van Troy terecht een langlopende stripserie is. Ik durf zelfs de stelling aan dat het de kwaliteit van de Asterix-verhalen in hun beste tijd benadert, zonder die na te apen. Ze zijn hilarisch grappig, de hoofdfiguren volkomen van de pot gerukt, de verhalen bijzonder origineel. En dan die persiflages op al die schilders van wereldformaat! Het moge duidelijk zijn, ik heb genoten van Ruw talent! Mijn dag is weer goed. Wat een goede strip niet allemaal vermag!”
- Stripnieuws
48 pagina's